Dag 10 t/m 16, gastgezin, werk, hiken,nieuwe groep

Dag 10 in Kenya (Nyeri):

Vandaag was het m'n laatste dagje alweer om te werken in het weeshuis. Helaas is het nog niet af, maar de groep die zondag komt kan ermee verder en er zijn al wel verschillende kamers geverfd. Tijdens de thee kwam er ook een klein meisje langs, ik had de bellenblaas gepakt en zij snapte wel hoe het werkte! Er zijn super leuke filmpjes van gemaakt met veel gelach en plezier van daar. Verder heb ik op die dag niet meer gedaan dan uitzieken en slapen nadat ik terugkwam.

Dag 11 in Kenya (Nyeri):

Ik voelde me 's ochtends weer helemaal goed en vandaag was het m'n laatste dag op de school. We hebben met z'n allen erg hard gewerkt en we hebben de helft van een vloer erin gelegd, hij is sowieso af als we weg gaan dus dat is geweldig! Het werk was verdeeld in: emmers water sjouwen, emmers met stenen vullen en sjouwen, emmers met zand en cement sjouwen en alles vermengen. Het was een nog best grote en lastige klus, het mengsel van cement/water/steen/zand moest steeds een juiste dikte hebben en als dit goed was kon het in een kruiwagen gegooid worden. Deze werden weer naar het nieuwe klaslokaal gereden en geleegd. In het klaslokaal zorgde er dan weer iemand voor dat de vloer er recht in kwam. Na het werk zijn we met z'n allen naar het voetbalveld gegaan en hebben we 's avonds weer gezellig met z'n allen een spel gespeeld en vroeg geslapen.

Dag 12 in Kenya (Nyeri-Kamakwa):

Vandaag zouden we worden opgehaald door het gastgezin. Ik was samen met Jelte en er waren elf groepjes gemaakt die ieder een eigen gastgezin zou krijgen. Ook zou er veel verschil zijn tussen de gezinnen, zo zitten er rijkere en armere gezinnen tussen. We moesten met onze tas klaar staan om 10 uur, want het gastgezin zou komen tussen 10 en 11 uur. Ohja, wacht, het is Kenia, daar bestaat geen klok, oftewel we werden rond half 12 opgehaald door een mevrouw. We gingen eerst met haar mee naar haar werk, ze werkte voor de gemeente en geeft advies aan boeren. Ze verdient zo'n 58000 Shilling per maand (€485,-). Voor ons klonk het best veel, aangezien de kok van school hier 220 Shilling per dag verdient (€1,84). Ze ging ons aan al haar collega's voorstellen en later werden we naar haar huis gereden in Kamakwa, dichtbij/in Nyeri. Tja hoe moet je dit beschrijven, we moesten eerst door een deur die 1,50 hoog was van een hek dat gemaakt is van allemaal metalen platen. Vervolgens had je een klein tuintje en dan de deur van het huis. Het was een huis met geen verdiepingen, wel stenen muren en zo'n 7 kleine ruimtes, badkamer, heel klein keukentje, woonkamertje en een paar slaapkamers. We moesten zitten en de vrouw zei: "Make yourself comfortable." Dus dat gingen we dan maar doen hè! Lekker benen languit op de bank en een dutje doen. Die vrouw had ook namelijk gezegd dat ze binnen een uur terug zou zijn en het was 1 uur toen. We gingen verder het huis een beetje inspecteren en we stonden in het keukentje, ik zei tegen Jelte: "Hey wees eens stil! Ik hoor iets." Ik keek zo naar een deur en daaronder stak een kop van een kip uit. Ik schrok me de tering, wie heeft in godsnaam nou een kamer vol met kippen. Nouja, we gingen maar weer zitten en keken de wedstrijd van Nederland-Argentinië opnieuw, want die Kenianen vinden het geloof ik prachtig om allemaal oude voetbalwedstrijden uit te zenden, net als Duitsland-Frankrijk. Het was 2 uur en ze kwam nog niet terug, 3 uur, 4 uur, half 5, nog steeds niet. Juist, dit is dus het gastgezin waar we verblijven, nou gezellig zó. We gingen buiten op avontuur. We liepen het modderpaadje af en kwamen in een straat terecht met allemaal gekke winkeltjes en kraampjes ervoor en gekke lui op motors, called Kamakwa. Er waren ook een paar kerken. We liepen de straat af en iedereen zat je aan te staren alsof je buitenaards bent. Niemand durft wat te zeggen en als je langs mensen loopt dan hoor je ze achter je rug om praten en soms lachen. Je voelt je hier niet echt op je gemak en ook merkten we dat we erg in de gaten werden gehouden, als er iemand plots achterons ging lopen gingen we maar eventjes een winkeltje in of iets. We haalden een colaatje in een "restaurant/hotelletje" voor 25 cent. Verder gingen we niet lopen, aangezien we wisten dat we dan al helemaal niet echt veilig waren. We liepen terug en keken nog even bovenaan de straat waar een waterplant stond, niet een plant, maar zo'n centrale achtig iets. Later waren we weer alleen thuis en kwamen er twee random vrouwen het huis inlopen, ze konden geen Engels en zouden gaan koken zeiden ze, dus wij dachten: "oké, prima, zal wel, go ahead!". Later gingen we maar bij het huis voetballen en ook merkte ik op dat er twee graven waren naast de tuin, achteraf bleek het een oma van de buren te zijn ofzo. Plotseling kwam er een vrouw ons gedag zeggen en vroeg of we thee wouden, het was de buurvrouw en we kregen ook wat bananen. Het valt me op dat het gastgezin, maar ook dit huis heel veel kalenders aan de muur hebben hangen en verder zijn ze allemaal super gelovig. Haar man kwam later thuis, hij was een pastoor van de kerk hiernaast en vertelde nog allemaal dingen over Nederland en dat ze ook een gastgezin hadden een paar jaar geleden. Ook was het kindje van ons gastgezin er, ik had gehoopt op een jongen van onze leeftijd, maar nee het was een meisje van 7. Rond half 6 - 6 uur kwam de vrouw eindelijk thuis en we gingen eten. Ze zei dat ze allemaal werk had waarvan ze niets af wist. Achja geeft niet, we hadden ons later wel vermaakt en 's avonds hebben we nog even gepraat en zijn we gaan slapen. Morgen zou haar andere dochter van 21 komen en haar man die in Nairobi werkt, ook heeft ze nog een andere dochter op de middelbare zitten, maar die hebben we niet gezien.

Dag 13 in Kenya (Kamakwa-Nyeri):

Heerlijk uitgeslapen! We hadden niet eens een tijd gekregen om op te staan en er waren ook geen kinderen die je on half 5 wakker maakten. We gingen om half 10 eruit en de vrouw was aan het werk, haar twee dochters waren er wel, waarvan we er één niet kende. Ze gaf ons een bord met 5 muffins en 6 bananen als ontbijt. We vroegen aan haar wat we gingen doen, ze wist het niet en ze vroeg ons wat wij graag wouden doen. Tja, wij willen Kenya ontdekken maar we wisten niet waar te beginnen, dus zij belde iemand op om te vragen naar suggesties. Ze kwam met het idee om naar het national park te gaan, het Abardare park, een safaripark. Wij vonden het natuurlijk helemaal prima en het zou iets tussen de 8 en 17 euro kosten per persoon. Ze ging een taxi bestellen en er kwam een man met een auto aan. Hij was zelf echt iets van 2 meter lang en hij was erg gezellig, gelijk al veel gelachen en hij bracht ons erheen. Voordat we instapten vroeg ik me wel eigenlijk af waarom hij een cirkelzaag achterin zijn auto had liggen, maarja haha. Toen we er waren bleek na veel gepraat de prijs ineens veel hoger te zijn, voor Kenianen is de prijs inderdaad 9 euro, maar wij zouden 46 euro anders per persoon moeten betalen en ook reden er geen bussen en hadden we met de auto zelf door het park moeten rijden. Morgan, die man van de auto, zei dat hij nog wel iets anders wist en we gingen daarheen. De prijs bleek mee te vallen en er werd gezegd dat we ook voor dat geld konden lunchen, het was super lekker! We hadden vis, gebakken lam van het bot gesneden, salade, watermeloen, worteltjes, aardappelkroketten en nog veel meer. Achteraf bleek het niet in de prijs te zitten en was het toch wel redelijk expensive. Na het lunchen konden Jelte en ik voor €6,70 pp een gids nemen die ons anderhalf uur door het park ging rondleiden. Dit hadden we natuurlijk gedaan en we kwamen op 10 meter afstand tussen de giraffes, antilopen, pumba's/wildhogs/ngiri's/soort van wilde zwijnen, zebra's en nog allemaal vogels, gazellen en impala's. Het was een super mooie omgeving en er zijn veel filmpjes en foto's van gemaakt. Na de rondleiding zijn we met Morgan nog naar een tent geweest om even wat te drinken. We hebben super veel gepraat, hij heeft me verschillende verhalen verteld, maar ook over Kenya en de omgeving hier. Hij vroeg of ik ooit eens terug zou komen naar Kenya en ik zei dat ik over 5-10 jaar sowieso terugkom. We hebben elkaars nummers uitgewisseld en ik heb z'n naam voor Facebook, hij wilt me graag alle rijstvelden etc. laten zien hier als we meer tijd hadden. We gingen terug naar huis, ik was nog even met Jelte wat gaan drinken in zo'n winkeltje hier en opnieuw merkten we op dat de mensen hier echt heel anders zijn dan ergens anders. Na wat gedronken te hebben kwamen we terug in het huisje en ontmoetten we de vader, in het begin vielen er wat ongemakkelijke stiltes, maar langzamerhand hebben we erg veel gepraat en gedaan. We hebben hem geholpen met het bouwen van een kippenhok, zodat de kippen niet in een kamer hoeven te zijn. Ook hebben we samen met hem voetbal gekeken en lieten we ze stroopwafels en oud Holland snoep eten. Ze vonden het erg lekker en zouden ons later echt nog eens willen zien. Hierdoor krijg ik echt de nijging om over 5-10 jaar toch écht terug te komen. Ook heb ik foto's van de familie achtergelaten waar ze heel blij mee zijn. Daarnaast ook emails, Facebook en nummers uitgedeeld. Nu lekker slapen en kijken wat er morgen gaat gebeuren, de nieuwe groep is er dan ook!

Dag 14 in Kenya (Kamakwa-Nyeri):

Echt super goed geslapen! Het gastgezin maakte ons niet wakker en dus konden we lekker blijven liggen tot kwart voor 11. Vervolgens zaten ze op de bank en boden ons weer lekkere thee met melk en suiker aan en ook nog wat muffins, die vrij droog hier in Kenia zijn. Het gastgezin wou nog met ons naar de kerk waar we vorige week ook al waren, maar daar zaten Jelte en ik echt niet op te wachten. Ook wisten we dat er een nieuwe groep aan zou komen en dat er al meerdere mensen op school waren. We hadden afscheid genomen van elkaar en er werd een taxi gebeld voor ons. De taxi ging niet naar school, maar naar die kerk, want die dochter vond het leuk ofzo. Er waren nog 4 anderen van onze groep daar en even later zijn we met z'n allen naar school gelopen. Toen we aankwamen en ik wat uit m'n schoen haalde, kwam er net een matatu aanrijden met de nieuwe groep erin. Ze zijn wel allemaal een stuk jonger dan sommige van ons, maar uiteindelijk is de jongste toch nog 14. We hebben kennis gemaakt en het was een vrolijke groep! In de middag hebben we nog met z'n allen alle ervaringen van het gastgezin gedeeld en hebben we nog gevoetbald en gepraat. Daarna gedineerd en 's avonds zijn we naar de "White Rhino" geweest om nog voetbal te kijken, uiteraard ook pizza gegeten! We kwamen rond half 2 's nachts weer aan en ik zou morgen keukendienst hebben.

Dag 15 in Kenya (Nyeri):

Ik werd wakker en het was tijd om de borden, het brood, de thee en al het beleg klaar te leggen zodat we konden gaan ontbijten. Iedereen zou weer aan het werk gaan en alleen ik, Romy en Joyce hadden keukendienst, de andere groep zou naar de stad gaan. We gingen zorgen dat er 's middags broodjes ei waren met tomaat en hebben zo'n 3,5 uur lang rijst gesorteerd. In de middag moesten we zorgen voor geraspte wortels, gebakken aardappeltjes (ook nog voor lunch), gesneden paprika, tomaat en ui. Ook was ik nog Nyeri ingegaan om geld te pinnen en te kijken bij kraampjes. Zelf heb ik nog een Arsenal shirt en sjaal gekocht. Verder was het een rustig dagje, zijn we nog even naar de markt geweest om melk in te kopen en wat groenten en hebben we 's avonds nog geweerwolfd. Morgen gaan we hiken en naar een ander weeshuis (Esther's rescue home).

Dag 16 in Kenya (Nyeri):

Vandaag hebben we weer met de hele groep ontbeten. De nieuwe groep ging voor het eerst naar de school om daar te werken en wij zouden gaan hiken. Ik wist eerst niet eens waar we heen zouden gaan wandelen, maar ik wist wel dat bergschoenen handig waren. De bestemming was bekend, we gingen naar de waterval! Het zat de hele ochtend te miezeren en dus waren alle wegen helemaal modderig. We werden met de matatu die kant opgebracht en natuurlijk moesten we halverwege eruit, omdat hij de heuvel/berg niet meer op kwam. Uiteindelijk waren we daar en konden we gaan wandelen. Wat een uitzicht, wauw! Ik heb nog nooit zó iets moois gezien. Ik ging op m'n sneakers die kant op en de paadjes waren maximaal een meter breed en op een gegeven moment maximaal een halve meter breed met naast het pad een uitzicht op een 10-20 meter diep dal en een rivier. Iedereen had last van de modder en er waren er nog wel een paar gevallen. Het pad liep ook dwars door de jungle heen, met op de achtergrond van die mooie jungle-geluiden en het water van stromend en vallend water. Ik heb geen idee hoelang we erover deden, maar ik denk zo'n 1,5-2 uur. Het was super benauwd met al die vochtige lucht, maar eenmaal bij de waterval kreeg je al gauw een koude vlaag over je heen van koud kletsend water. Iedereen nam foto's en er waren er zelfs een paar die gingen zwemmen in dat steenkoude water. Na een tijdje liepen we weer terug en zouden we naar het rescuehome gaan, een weeshuis, waar we ook zouden gaan lunchen. Ook was er trouwens nog een fijne brug naar de waterval toe waar we overheen moesten. Het waren 2 boomstammen over de rivier heen, die zo'n twee meter eronder stroomde en die boomstammen stonden een meter uit elkaar, fijn om te doen en vrij eng in het begin, wat je zou echt denken dat je zou vallen, gelukkig is het iedereen wel gelukt, op de heen- en terugweg. Toen we met de matatu naar het weeshuis gingen en er eenmaal waren, rook je echt zo'n mestlucht van een boerderij. Vorig jaar was het weeshuis opgeknapt en het zag er echt mooi uit eigenlijk. Na de lunch, 10 gekookte aardappelen op je bord met spinazie en zapati(ik snap nog steeds niet dat mensen zoveel eten). Ik heb bellenblaas aan de jochies uitgedeeld en het was echt mooi om al die koppies te zien toen ze zelf bellen zaten te blazen en kapot gingen maken. Later gingen we nog naar een soort van ziekenhuis, wat echt indrukwekkend was. Normaal gesproken word ik al misselijk van het idee om in een kamer te liggen met een infuus, maar hier was het echt erg. Het was niet allemaal zo steriel en schoon en ik stond achteraf versteld van het feit dat we met onze modderschoenen in iedere kamer mochten komen, net als dat het bloed in een gootsteen wordt schoongemaakt en er een dode mug of vlieg op het bed ligt van een vrouw die zou moeten bevallen. Na de rondleiding gingen we terug naar de school en nu zit ik in het internetcafé. Vanavond lekker rustig aan doen en ik zal weer wat van me laten horen!